Het moment waarop ik me realiseerde dat mijn triatlontrainingen een manier waren om af te rekenen met mijn advocatenleven kan ik me niet meer herinneren. Ik begon eraan zonder een diepere gedachte, en het ontwikkelde zich tot ik de gouden kooi waarin ik zat, achter me kon laten.
Al voor de eerste hardlooprage begon, liep ik hard. Hardloopschoenen waren er nog niet, in ieder geval niet in het stadje in Denemarken waar ik opgroeide. Fredericia ademde handbal. Ik liep dus hard op handbalschoenen.
