Skip to content

Het is de maand van de rankings én de maand van de slapeloze nachten. Sta ik erin? Heb ik de beschrijving van mijn praktijk voldoende opgeklopt om belangrijk te worden gevonden in de etalage der ijdelheid? Is het meekletsen met de kliek die zichzelf tot de top van de advocaten rekent, dit jaar niet vergeefs geweest? Kan ik ook dit jaar weer bij de vermeende fine fleur horen?

Bij de Golden Gate Bridge kunnen witte haaien zijn. Kom op Lars, niet aan denken! Gewoon blijven zwemmen. Tegen de stroom in. Nu niet naar de brug kijken, maar navigeren op de eerste Fort Mason Pier. Ik heb het niet koud meer. De bewegingen van het zwemmen en de driekwartsmaat van de golfslag brengen me in een soort trance.

Mijn eerste flirt met spiritualiteit was een yogales in Puerto de Mogán. Ik nam geen taxi, net als de rest, maar ik zwom erheen, navigerend op een rij palmbomen. Een uur lang deed ik yogaoefeningen. Tegen het eind moest ik tien minuten mijn ogen dichtdoen en niets doen. Hoorde ik het goed? Tien minuten helemaal niets doen?

Ik kon in het begin nog ‘gewoon’ aanwezig zijn bij kantoorborrels waar iedereen instemmend knikt, zo van oh, wat smaakt de beaujolais primeur heerlijk dit jaar, terwijl hij net als altijd smaakt naar lauwe cassis zonder prik. Het was het offer dat ik moest brengen om advocaat te kunnen zijn.

Het lukte ons, als Porthos, Aramis en Athos, af te rekenen met het advocatensysteem van up or out, een systeem dat het slechtste in mensen naar boven brengt. Wij, de drie musketiers, weigerden met elkaar te concurreren om die ene plek die er was. Toen vertrouwden we elkaar nog volledig.

Ik heb je processtuk gelezen, zei mijn patroon bij wie ik in de leer was. Jij neemt standpunten in die gebaseerd zijn op een juridische interpretatie van de wetgeving. Waar heb je die gevonden? Die heb ik zelf bedacht, zei ik trots. Dan is het niet te gebruiken. Wat je schrijft moet ergens vandaan komen.

Back To Top