Mijn eerste flirt met spiritualiteit was een yogales in Puerto de Mogán. Ik nam geen taxi, net als de rest, maar ik zwom erheen, navigerend op een rij palmbomen. Een uur lang deed ik yogaoefeningen. Tegen het eind moest ik tien minuten mijn ogen dichtdoen en niets doen. Hoorde ik het goed? Tien minuten helemaal niets doen?
Ik kon in het begin nog ‘gewoon’ aanwezig zijn bij kantoorborrels waar iedereen instemmend knikt, zo van oh, wat smaakt de beaujolais primeur heerlijk dit jaar, terwijl hij net als altijd smaakt naar lauwe cassis zonder prik. Het was het offer dat ik moest brengen om advocaat te kunnen zijn.
